Czerymoja – Inaczej zwie się ten owoc jabłkiem budyniowym. Uprawiany jest głównie w rejonach Andów, najczęściej w Boliwii, Kolumbii, Ekwadorze oraz Peru, ale również w innych rejonach o tropikalnym klimacie: w Afryce Zachodniej, na Jawie, na południu Hiszpanii (Andaluzja). Warto wiedzieć, że jej nasiona są trujące, niejadalna jest również skórka. Dorasta do 8 metrów wysokości. Liście jajowate lub jajowato-lancetowatego kształtu. Kwiaty osadzone w kątach liści białozielonkawe. Owocem jest mięsisty owoc do 12 cm średnicy, złożony ze zrośniętych ze sobą mniejszych owoców. Osiąga wagę do 4 kg.
Czerymoja jak ją spożywać
Miąższ, który wyjada się ze środka, pod względem smakowo-wizualnym przypomina nieco mieszankę truskawki, banana, mango oraz ananasa. Najlepiej jeść mocno schłodzoną czerymoję, po prostu wyjadając miąższ łyżką. Jej duże czarne pestki nie są jadalne. Kawałki owoców (bez skóry) możecie dodawać do sałatek, lodów i wypieków (spróbujcie np. zastąpić nią banana w przepisie na chlebek bananowy). Pasuje do niej kardamon, cynamon, wanilia. Dobrze łączy się z owocami cytrusowymi – przełamują jej mdły smak.
Czerymoja – właściwości
Ten oryginalny owoc ma bardzo krótki termin przydatności do spożycia, dlatego należy zjeść go właściwie zaraz po zakupie. Co kryje się w jego wnętrzu? W 15% jest to cukier, prócz tego czerymoja stanowi bogactwo witaminy C, to również źródło rozpuszczalnego błonnika, witaminy E oraz witamin z grupy B. 100 gramów tego egzotycznego owocu dostarcza naszemu organizmowi 75 kalorii. Najczęściej zjada się ten owoc na surowo, można jednak go również piec czy grillować, zmiksowany miąższ zaś stać się może ciekawym dodatkiem do deserów. Mark Twain który jadł ją na Hawajach stwierdził, że jest najlepszym owocem świata. Warto spróbować, jak smakuje czerymoja – pomijając rzecz jasna jej pestki oraz skórkę.
W medycynie ludowej uważa się, że prażone nasiona flaszowca działają silnie wymiotnie i przeczyszczająco.